Το Βάψιμο των κυψελών μας!!!

Το Βάψιμο των κυψελών μας!!!

Φίλες και φίλοι όπως ξέρουμε οι κυψέλες είναι το σπίτι των αγαπημένων μας μελισσών.
Σε αυτές θα δημιουργηθεί η αποικία του μελισσιού, οι βασίλισσες θα γεννήσουν εκατομμύρια αβγά και οι κηρήθρες τους θα φιλοξενήσουν το μελάκι μας μέχρι αυτό να έρθει στα βαρέλια.
Οι κυψέλες που χρησιμοποιούμε σήμερα στην σύγχρονη μελισσοκομία, είναι κυρίως ξύλινες.
Το ξύλο μάλιστα είναι αυτό που επιλέγει περισσότερο και η ίδια η μέλισσα να κατοικίσει όταν αυτή βρίσκεται σε αυτό που λέμε άγρια κατάσταση.
Η μέλισσα δηλαδή θα προτιμήσει κάποιον κορμό δέντρου για να φωλιάσει και δευτερεύοντος κάποιον βράχο.
Ο λόγος που η μέλισσα προτιμάει το ξύλο, μάλλον είναι γιατί αυτό δεν επηρεάζεται πολύ απο τις καιρικές συνθήκες, και έτσι σε αυτό έχουν σχετική ζέστη τον χειμώνα και δροσιά το καλοκαιρι.


Οι σημερινές κυψέλες του εμπορίου φτιάχνονται κυρίως από ξύλο ελάτου, ενώ τα πλαίσια από ξύλο πεύκου.

Όταν ο μελισσοκόμος αγοράζει μια κυψέλη, ελπίζει αυτή να του κρατήσει αρκετά χρόνια, και γιατί έχει ένα κόστος αγοράς, αλλά και γιατί έχει κόπο για να προετοιμαστεί κατάλληλα ώστε να φιλοξενήσει το σμήνος μας.

Ο παράγωντας ξύλο όμως, πρέπει να ξέρετε οτι παίζει τον κυριότερο ρόλο στην αντοχή των κυψελών μας.

Ως άνθρωπος της επαρχίας, που πολλές φορές στο παρελθόν ασχολήθηκε με τις αντοχές της ξυλείας για διάφορες εργασίες, επιτρέψτε μου να σας πω δυο λόγια.

Κατ αρχήν θα πρέπει να γνωρίζετε ότι και το έλατο αλλά και το πεύκο δεν είναι ξύλα με αντοχή στον χρόνο.

Και πως επιπλέον αν τα δέντρα που θα αποτελέσουν την ξυλεία των κυψελών μας κοπούν χειμώνα, τότε οι κυψέλες μας δεν θα έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής.
Οι μήνες που είναι κατάλληλοι για κοπή ξυλείας με αντοχή, είναι όσοι μήνες δεν έχουν το γραμμα Ρ στο όνομα τους.
Δηλαδή ο Μάιος, Ιούνιος, Ιούλιος και ο Αύγουστος.
Όλους τους άλλους μήνες η ξυλεία είναι ακατάλληλη για μακροχρόνια χρίση.

Φυσικά οι κατασκευαστές κυψελών δεν μπορεί να γνωρίζουν πότε κόπηκαν τα δεντρά, και για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, δεν τους νοιάζει κιόλας.

Επιπλέον τα δέντρα που θα κοπούν από προσήλια μέρη θα δώσουν ξύλο μεγαλύτερης αντοχής, ενώ δέντρα που βρίσκονται σε ζερβά μέρη που δεν τα βλέπει ο Ήλιος θα δώσουν ξύλο μικρής αντοχης στο χρονο.

Για την ιστορία να πω οτι, στην Ελλάδα τα δέντρα με την μεγαλύτερη αντοχή στον χρόνο είναι, πρώτα ο Φράξος, τον οποίο οι παλιοί χρησιμοποιούσαν όπου ήθελαν μεγάλη αντοχή στο χρόνο πχ στα πέτρινα σπίτια για περβάζι πάνω από τα παράθυρα.
Αυτό το ξύλο άντεχε χωρίς βάψιμο ίσως και παραπάνω από 200 χρόνια.
Πλέον κινδυνεύει με εξαφάνιση όμως, γιατί τα μέρη που ευδοκιμούσε ήταν πεδινά και έχουν ξεχερσωθεί για καλλιέργειες.
Στην περιοχή μου μια περιοχή με Φράξους σε μια έκταση περίπου 500 στρεμμάτων στο Λεσίνι Αιτωλοακαρνανίας έχεις χαρακτηρισθεί ως εθνικός δρυμός.
Ελπίζω να μην τα κάψουν και αυτά.

Άλλα δυο δέντρα με πολύ υψηλές αντοχές είναι ο Δρυς και η Καστανιά.
Ο Δρυς όμως απ όσο γνωρίζω δεν υλοτομείται, ενώ την καστανιά δεν την χρησιμοποιούν για κυψέλες.
Ένα άλλο δέντρο με ξύλο πάρα πολλής μεγάλης αντοχής είναι ο Ευκάλυπτος.

Φυσικά ούτε το ξύλο ευκαλύπτου δεν χρησιμοποιείται για κυψέλες όπως ξέρετε.

Έτσι μένουμε στον Έλατο λοιπόν.

Οι μελισσοκόμοι αγοράζοντας τις κυψέλες τους, προσπαθούν να τις προστατέψουν στον χρόνο.
Ως ένα βαθμό πετυχαίνουν να δώσουν παράταση ζωής στο ξύλο, κι έτσι μια απλή κυψέλη έχει διάρκεια ζωής από 5 μέχρι 10 χρόνια, και εξαρτάται απο όλους τους παράγοντες που προανέφερα συν αυτόν της συντήρησης που θα δούμε σήμερα.

Λέγεται οτι ο καλύτερος τρόπος προστασίας των κυψελών μας είναι να τις βράσουμε σε παραφίνη.
Υπόσχομαι να σας φτιάξω σχετικό άρθρο όταν χρησιμοποιήσω παραφίνη, ίσως σε κάνα χρόνο.

Αυτό θα συμβεί όχι γιατί θα αποκτήσω παραφινιέρα εγώ, αλλά γιατί υπάρχει η δυνατότητα το μαγαζι με ένα επιπλέον κόστος να μου πουλήσει έτοιμες τις κυψέλες παραφιναρισμένες.
Πάντως αν δεν περάσουν τα χρόνια, ώστε να συγκρίνω κυψέλες της ίδιας παρτίδας βαμμένες με χρώμα και βρασμένες σε παραφίνη, δεν μπορώ να πω με σιγουριά τι είναι καλύτερο.

Η παραφίνη πάντως χρειάζεται παραφινιέρα, για να βάλεις μέσα την κυψέλη και να την βράσεις σε συκγεκριμένους βαθμούς κάποια ώρα, πράγμα που καθίσταται δύσκολο ειδικά για μικρούς μελισσοκόμους με λίγα μελίσσια.

Έτσι σήμερα θα σας περιγράψω τον τρόπο που εγω βάφω κυψέλες, και έχω καταλήξει ότι είναι πολύ καλός.

Ας δούμε λοιπόν πως βάφουμε κυψέλες!!!

Πρώτα οι κυψέλες μας πρέπει να περαστούν με λινέλαιο.
Το λινέλαιο αποδεδειγμένα συντηρεί το ξύλο.

Εγώ αγοράζω χύμα λινέλαιο σε ένα χρωματοπωλείο και μάλιστα ζητάω να βάλουν μέσα και στεγνωτικό.

Αν δεν μπει στεγνωτικό στο λινέλαιο τότε αυτό θέλει πολύ καιρό να στεγνώσει, που μπορεί να είναι από εβδομάδες έως και μήνες.
Ενώ με το στεγνωτικό σε λίγες ώρες εχει στεγνώσει.
Σε κάθε περίπτωση πρέπει να θυμάστε ότι δεν κάνουμε καμία εργασία στις κυψέλες μας πριν στεγνώσει το λινέλαιο.

Περνάμε λοιπόν ενα χερι λινέλαιο τις κυψελες μας και μετά απο 24 ωρες μπορεί όποιος θελει να περάσει και δευτερο χερι.
Αυτο θα βοηθήσει πολυ το ξυλο.
Όποιος δεν θελει προχωράει στο επόμενο βήμα που είναι το στοκάρισμα.

Όπως είπα 24 ωρες μετά το λινέλαιο, ακολουθεί το στοκάρισμα των κυψελών.
Οι κυψέλες μας θα αρχίσουν την φθορά τους από τα σημεία που υπάρχει τρύπα ή κοπή στο ξύλο.

Έτσι ο μελισσοκόμος πρέπει να στοκάρει τα δημεία αυτά σχολαστικά.
Προσέχουμε στις εξωτερικές γωνίες των κυψελών που υπάρχουν τρύπες από τις πρόγκες και κοπή του ξύλου.


Σήμερα ο στόκος που υπάρχει στο εμπόριο δυστυχώς μετά από 1-2 ή το πολύ 3 χρόνια ξεφλουδίζει και φεύγει, αφήνοντας τις κυψέλες εκτεθειμένες.
Άλλαξα αρκετές μάρκες αλλά δυστυχώς τα ίδια είναι όλοι.

Τότε απευθύνθηκα στον πλέον αρμόδιο.
Συμβουλεύτηκα έναν φίλο μου ξυλουργό, ο οποίος με συμβούλεψε αντί για στόκο να χρησιμοποιώ ξυλόκολλα ανακατεμένη με ψιλό πριονίδι.

Αλλά και οι κατασκευαστές κυψελών για το στοκάρισμα τους, ακριβώς αυτόν τον τρόπο χρησιμοποιούν.
Μόνο που στοκάρουν τα πολύ έντονα σημεία ίσα ίσα για να μην υπάρξει πρόβλημα στην πώληση τους.

Μετά την χρησιμοποίηση του μπορώ να σας πω, οτι είναι οτι καλύτερο μπορεί να κάνει ο μελισσοκόμος για το στοκάρισμα των κυψελών του.

Απλά πρέπει να πάτε σε κάποιον ξυλουργό και να πάρετε ψιλό πριονίδι.
Η ξυλόκολλα είναι αρκετά φτηνή 3-4 ευρώ έχει το κουτάκι της φωτογραφίας.

Ανακατεύετε την κόλλα με το πριονίδι και με αυτό το μείγμα στοκάρετε καλά τις γωνίες των κυψελών.

Όσο περισσότερο από αυτό βάλετε, τόσο το καλύτερο γιατί θα κλείσει εντελώς τους πόρους του ξύλου και δεν θα περάσει εύκολα η υγρασία για να αρχίσει να σαπίζει.

Αφού ολοκληρώσουμε το στοκάρισμα αφήνουμε να περάσουν άλλες 24 ώρες και μετά αρχίζουμε το βάψιμο.

Αλήθεια όμως ΤΙ ΧΡΩΜΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΑΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΥΨΕΛΕΣ ΜΑΣ;
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ μήπως οι μελισσούλες μας δεν μπορούν να δουν όλα τα χρώματα που βλέπει το ανθρώπινο μάτι;
Η απάντηση λοιπόν είναι ότι όντως οι μέλισσες βλέπουν λιγότερα χρώματα από όσα βλέπουμε εμείς, υποστηρίζουν οι επιστήμονες και δεν υπάρχει λόγος να μην τους πιστέψουμε.
Οι μέλισσες λοιπόν σύμφωνα με τους ερευνητές μπορούν να διακρίνουν 4 χρώματα.
Το υπεριώδες, το μπλε, το πρασινομπλέ, και το κίτρινο.